3.1.1.1 Dawk li jqimuha bil-kritika (Para. 93)

Nies foloz bħal dawn, li jgħidu li jqimu lill-Madonna, imma huma suppervi u tad-dinja, huma ta’ min jibża’ minnhom ħafna; huma jagħmlu ħsara bla qies, lid-devozzjoni tal-Madonna, u jbiegħdu n-nies minnha b’mod ta’ min jistmerru; bl-iskuża li se jirranġaw l-abbużi, li daħlu fihom. — San Alwiġi Maria De Montford

sorrows193. Dawk li jqimuha bil-kritika, il-biċċa kbira huma studjużi mkabbrin mis-suppervja tal-idea, li huma ma jonqoshom xejn, li l-għerf iġib miegħu. Fil-qiegħ, huma għandhom tassew xi devozzjoni lejn il-Verġni Mbierka; imma huma jikkritikaw l-iżjed dawk id-devozzjonijiet ta’ tjieba li bihom in-nies ta’ fidi sempliċi, li jonoraw lill-Madonna, u huma jqisu dawn id-devozzjonijiet qarrieqa, sempliċiment għax ma jaqblux mal-idea ta’ moħħhom. Huma juru l-attitudni ta’ min ma jemminx, lejn il-mirakli u l-għeġubijiet miktubin minn awturi, ta’ min jorbot fuqhom, jew meħuda mir-reġistri tal-Ordnijiet Reliġjużi, mirakli u għeġubijiet li jixhdu l-ħniena u s-setgħa tal-Imqaddsa Verġni. Hu b’rogħda ta’ superjorita’, li huwa jħarsu lejn nies umli għarkubbtejhom quddiem l-altar jew statwa tal-Madonna fejn huma jdumu jitolbu ‘l Alla.

Dawn l-ispirti ta’ kritika anke jakkużaw lil dawn in-nies b’idolatrija, bħallikieku dawn kienu jaduraw l-injam jew il-ġebel! Min-naħa tagħhom dawn il-kritiċi jgħidu li dawn id-devozzjonijiet ta’ barra ma jinżlulhomx, u nkwantu għall-mirakli u l-għeġubijiet tal-Verġni Mbirka, żgur li nies tal-intelliġenza tagħhom, ħadd ma jistennihom jaċċettawhom bħala awtentiċi. U meta lil dawk il-kritiċi jfakkruhom fit-tifħir li jiddi, li s-Santi Padri għamlu fuq Marija, huma jopponu billi jgħidu li dawn huma biss eseġerazzjonijiet tar-rettorika jew inkella jinterpretawhom b’mod kollu falz. Nies foloz bħal dawn, li jqimu lill-Madonna, suppervi u tad-dinja huma ta’ min jibża’ minnhom ħafna; huma jagħmlu ħsara bla qies, lid-devozzjoni tal-Madonna, u jbiegħdu n-nies minnha b’mod ta’ min jistmerru; bl-iskuża li se jirranġaw bl-abbużi, li daħlu fihom.